d bout.
Vanaf het begin was het duidelijk dat dit geen doorsnee gevecht zou worden. In de eerste ronde landde Tyson een grote rechterhand die Paul tegen de touwen duwde. Paul sloeg twee keer in de clinch, maar wist zelf ook een solide rechterhand te landen. De ronde eindigde nipt, waarbij de meningen verdeeld waren over wie er aan het langste eind trok.
Naarmate het gevecht vorderde, begon Tyson's leeftijd zichtbaar te worden. Hij bleef in het midden van de ring, waarschijnlijk door knieproblemen, terwijl Paul meer bewoog en actief bleef.
In de derde ronde kwam Tyson agressief uit de startblokken, maar had al snel geen kracht meer. Paul profiteerde, landde grote stoten waardoor Tyson wankelde en in zijn linkerhandschoen beet .
Paul's trainer adviseerde hem om zijn aanvallen te mixen en dat betaalde zich uit. Hij gooide bijna twee keer zoveel stoten als Tyson en hield de voormalige kampioen in de verdediging. Tyson had momenten waarop hij zijn oude vorm liet zien, maar die waren zeldzaam.
In de middelste ronden groeide het zelfvertrouwen van Paul. Hij kwam dichtbij een grote rechterhoek in de vijfde, duidelijk op jacht naar een knock-out. Tyson had ondertussen moeite om de stoten te ontwijken.
Het publiek werd onrustig naarmate het gevecht vorderde. Wat begon als een spannende wedstrijd veranderde in wat sommigen een vreemd en triest schouwspel noemden. Tyson zag er steeds vermoeider en trager uit, terwijl Paul met elke ronde zelfverzekerder werd.
Tyson had een korte opleving in de zevende met een uppercut en een jab. Maar Paul nam snel de controle terug en wankelde de oudere vechter met een rechtse hoek. Statistieken lieten zien dat Paul op dit punt meer dan twee keer zoveel stoten had gegooid.
In de laatste ronde stond Tyson langzaam op van zijn kruk. Paul, hoewel ingetogen, zocht nog steeds naar mogelijkheden om zijn overhandse rechter te laten landen. Toen de bel klonk, omhelsden de twee vechters elkaar, waarmee een einde kwam aan wat velen zich zullen herinneren als een van de meest ongebruikelijke bokswedstrijden.
Toen de scores binnenkwamen, was het unaniem: Jake Paul won het gevecht. De juryleden scoorden 80-72, 79-73 en 79-73, allemaal in het voordeel van Paul.
"Het was een vreemd, ietwat triest spektakel," zei een commentator van NYT. "Soms leek het meer op een ongelijke sparringsessie dan op een echt gevecht."
Het grote leeftijdsverschil tussen de 58-jarige Tyson en de veel jongere Paul was duidelijk. Dat Tyson al tientallen jaren niet meer in de ring bokste, was te zien en hij zei dat hij knieklachten had. Paul daarentegen bokste goed en kreeg meer zelfvertrouwen naarmate het gevecht vorderde.
Dit gevecht zal waarschijnlijk niet herinnerd worden vanwege het technische boksen, maar vanwege de controverse eromheen. Het leeftijdsverschil tussen de vechters en Tyson's afnemende prestaties naarmate het gevecht vorderde, riepen vragen op over of de wedstrijd überhaupt wel had moeten plaatsvinden. Maar goed of slecht, het is nu een deel van de boksgeschiedenis.