Bruno, die tegen enkele van de grootste namen in de bokssport vocht, won in 1995 de WBC-titel in het zwaargewicht door Oliver McCall te verslaan in het Wembley Stadium. Deze overwinning kwam na drie mislukte kampioenschapspogingen tegen Tim Witherspoon, Mike Tyson en Lennox Lewis.
Tijdens het DAZN Boxing interview deelde Bruno zijn gevoelens over de aanloop naar zijn gevecht met Lewis in 1993:
"Het was zo'n groot gevecht, maar hij maakte me van streek door zulke domme dingen te zeggen die ik niet op me af had moeten laten komen."
Bruno's woede komt voort uit het feit dat Lewis een denigrerende term zou hebben gebruikt tegen Bruno's moeder:
"Ik snap niet hoe die rat met twee gezichten kan zeggen dat iemand een oom Tom is als zijn moeder uit hetzelfde Jamaica komt als mijn moeder."
De voormalige kampioen hield zijn wrok niet in:
"Ik zou mijn moeder nooit zo noemen, ik zou nooit iemand zo noemen, maar zo laag sloeg hij door. Ik hoef niet van mijn voetstuk te komen en voor hem te kruipen, hij is niets voor mij, dat was erg gemeen, jij begrijpt het misschien niet maar ik begrijp het wel, hij kan dat bedankje en zo opbergen waar de zon niet schijnt."
Terugkijkend op het gevecht in 1993 vindt Bruno dat hij had moeten winnen:
"Ik herinner me veel, ik was gewoon te angstig voordat ik mezelf leerde ontspannen, maar hij won dus ik heb daar niets slechts over te zeggen en ook niets goeds. Ik had hem moeten verslaan, dat had ik moeten doen, maar niets is voor zijn tijd, maar ik had hem moeten verslaan, ik was hem te slim af."
Ondanks Bruno's beweringen won Lewis het gevecht via een stoppage in de zevende ronde. Lewis ging verder met een indrukwekkende zwaargewicht carrière, met opmerkelijke overwinningen op Evander Holyfield, Mike Tyson en Vitali Klitschko.
Bruno's opmerkingen laten zien dat zelfs tientallen jaren later de emoties en spanningen van vroegere gevechten nog steeds hoog kunnen oplopen onder voormalige tegenstanders in de bokswereld.