"Tot mijn 13e heb ik goed gestudeerd. We woonden in een wijk waar veel criminaliteit was, mijn vader werkte niet. Toen werd hij vermist en vertrok. Toen mijn vader er nog was, studeerde ik goed en toen hij verdween, vertelde ik mijn moeder dat ik vrij was. Het was moeilijk voor haar; ze had twee banen. Het lag niet aan mij. Ze droomde ervan dat ik mijn studie zou afmaken. Maar ik maakte acht klassen af en werd van alle scholen gestuurd. Ik kwam nergens.
Ik was constant aan het vechten en ik begreep dat ik nergens zou geraken. Daarom ben ik vroeg getrouwd: Ik zei tegen mijn moeder dat als ik niet zou trouwen, ik zeker niet zou veranderen. Want al mijn vrienden zitten in de gevangenis, velen levenslang, sommigen achttien jaar, anderen vijftien jaar. Je zou kunnen zeggen dat ik de enige van mijn vrienden ben die nog vrij is."